غلامرضا رحیمی، شروع می کند، شروعی از جنس تلاش، می خواهد بودنش را در میادین مختلف ورزشی ثابت کند، تصمیمش را گرفته، او دارنده مدال طلای پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو در رشته پاراتیروکمان است. خودش می‌گوید در هر جایی که توان داشته باشم تا مدال بگیرم و پرچم کشورمان را به اهتزاز دربیارم، جلو می‌روم و از کسی هم توقعی ندارم.
زندگی نامه
غلامرضا رحیمی یک کماندار زاده ایران و اصالتا دزفولی است و عضو تیم ملی تیراندازی با کمان معلولان این کشور است. در ۹ سالگی در دزفول فوتبال بازی می‌کرده و در پست دروازه‌بانی استعداد زیادی داشته و کارشناسان فوتبال معتقد بودند او می تواند در این رشته موفقیتهای بسیاری کسب کند.آن زمان یعنی دهه هفتاد، رشته‌های رزمی در سراسر کشور طرفداران زیادی داشت و رحیمی همانندهمسالانش به این رشته گرایش پیدا می کند.
آنطور که خودش می گوید :ابتدا با رشته رزم‌آوران که ورزش ایرانی بود و توسط استاد رجایی ابداع شده بود، شروع کردم. سپس در کونگ فو فایتینگ قهرمان، کیک بوکسینگ و کاراته کیوکوشین قهرمان جهان شدم و در ووشو هم فعالیت داشتم و پنج قهرمانی جهان در رشته‌های مختلف رزمی را کسب کردم.
تصادف و ایجاد محدودیت حرکتی
رحیمی تا بهمن ماه سال ۸۷ در رشته ووشو تمرین می کرد تا در مسابقاتی در شیراز دست راستس از ناحیه آرنج می شکند و آسیب می بیند و بعد از آن هم در یک تصادف، کتفش دچار آسیب شد و از آن پس محدودیت حرکتی پیدا می کند. اما او با وجود اسیب دیدگی شدید از ناحیه دست، همچنان مبارزه می کند چراکه معتقد است که هیچ مانعی نباید سدی برای پیشرفتش شود.
سال ۸۷ اغاز فعالیت حرفه ای در تیروکمان
رحیمی سال ۸۷ رشته تیروکمان در ماده ریکرو را در بین افراد سالم دنبال می کند. تنها ۹ماه از آغاز فعالیتش در این رشته نگذشته بود که در نخستین حضورش دررقابتهای قهرمانی کشور به نمایندگی ازاستان خوزستان مدال نقره را کسب می کند ودر فینال با بهزاد پاکزاد از نام اوران این رشته به رقابت می پردازد.
خودش می گوید: "سه ماه بعد در انتخابی تیم ملی شرکت کردم و به تیم ملی دعوت شدم. در آن زمان فدراسیون تیروکمان تعلیق شده بود و در حدود چند ماه در اردو بودیم.
سپس به مسابقات قهرمانی جهان در شانگهای اعزام شدم که از بین ۱۶۰ تیرانداز، ۴۷ شدم.
او ادامه می دهد : در بازی‌های ۲۰۱۳ همبستگی کشورهای اسلامی در پالمبانگ اندونزی اولین مدال برنز را گرفتم.
درباره حضورش در جمع پارالمپیکی ها نیز می گوید:ورزش معلولین را زیاد نمی‌شناختم. چون آسیب بدنی و محدودیت حرکتی در دست راستم داشتم، مجید کهتری سرمربی تیم ملی به من زنگ زد و پیشنهاد داد تا در پاراتیرکمان فعالیتم را ادامه دهم. در اولین جلسه که در تمرین تیم ملی جانبازان و معلولین حضور یافتم، وقتی رفاقت و همدلی بین آنها را دیدم، ترغیب شدم تا در بین آنها بمانم. اولین باری که در اردوی تیم ملی حضور یافتم و زهرا نعمتی و ابراهیم رنجبر مدال‌آوران این رشته را از نزدیک دیدم، واقعا خیلی خوشحال شدم که می‌توانستم در کنار این قهرمانان فعالیت کنم و تیر بزنم. در کنار این افتخارآفرینان، بیشتر انگیزه پیدا کردم تا تمرین را ادامه دهم و رکوردهای خوبی کسب کردم.
اهتزاز پرچم ایران ارزوی من است
رحیمی خیلی دوست دارد تا پرچم کشورش را در رقابتهای برون مرزی در دو بخش به اهتزاز دربیاورد.
او درباره احساسش از تغییر یک رشته ورزشی افراد سالم به ورزش معلولین می گوید:حس می‌کردم در پاراتیروکمان به عنوان فردی ضعیف دیده می‌شوم و فعالیتم بی ارزش است. اما روانشاس تیم ملی دکتر حمزه که یکی از دوستان خوب من هم است با من صحبت کرد. با وی مشورت می‌کردم و او به من می‌گفت؛ تو به پرچم کشورت خدمت می‌کنی. از این رو تلاش می‌کنم تا یک قدمی برای خاک کشورم بردارم و یک آدم کوچک کار بزرگی انجام بدهم.
معلولیت محدودیت نمی اورد
او معتقد است :باید جور دیگر به معلولین نگاه کرد بطوریکه آنها به فضای ورزش بیایند تا در زندگی‌شان خوشحال باشند. معلولیت هیچ محدودیتی ندارد. هر انسان معلولی می‌تواند به هر چیزی که بخواهد، برسد. خودم بعد از سه ماه که در پاراتیروکمان حضور داشتم، به مسابقات تایلند رفتم و پنجم شدم. فهمیدم کار برای کسب مدال سخت است.
واقعیت این است که برای کسب مدال این تنها من نیستم که مدال می‌گیرم. در این مدل‌آوری همه کمک می‌کنند تا بتوانم مدال بگیریم. همه در مدال‌آوری من شریک هستند.
قهرمان پارالمپیک در رشته پاراتیروکمان درباره ارزوهایش در ورزش چنین می گوید:در ورزش حرفه‌ای همیشه آرزو داشتم یک روز مدال المپیک را بگیرم بنابراین در بازی‌های پارالمپیک مدال مدال طلای پاراتیروکمان در پارالمپیک مردان را به دست آوردم.
دانشجوی ترم آخر رشته تربیت‌بدنی
اوکه هم اکنون دانشجوی ترم آخر رشته تربیت‌بدنی است می گوید: . وقتی در ورزش می‌توانم به قهرمانی برسم، بنابراین سعی کردم در این زمینه هم تحصیل کنم.
رحیمی با وجود کرونا تمریناتش را ادامه می دهد چرا که قصد دارد تا مدال دوم خود در پارالمپیک را کسب کند.
اودر خصوص برنامه هایش برای المپیک پیش رو چنین توضیح می دهد:با تمام وجودم برای کسب مدال تلاش می‌کنم و هدفم این مهم است. ولی در تیروکمان و هیچ ورزشی دیگر نتیجه اصلا قابل پیش بینی نیست. مهم این است که من به دنبال خوش رنگ ترین مدال هستم. تا موقعی که بتوانم ورزش کنم و توان داشته باشم، ورزش حرفه‌ای را ادامه می‌دهم و برای پرچم کشورم می‌جنگم. بعد از دوران قهرمانی در عرصه مربیگری فعالیت خواهم کرد و به عنوان مربی در هر رده‌ای که لازم باشد، حتی در شهرستان، استان و هر جای در کشور یا تیم ملی، دوباره به مملکتم خدمت خواهم کرد.
قهرمان بی حاشیه
رحیمی ورزشکار بی حاشیه ای است چرا که کمتر حرف میزند و بیشتر عمل می کند.رشته‌های زیادی را تجربه کرده و در هر رشته‌ایی هم که بوده، مدال گرفته است.
او براین باوراست که برای شکست محدودیتها باید قهرمان بود. یک‌شعار دارد و ان اینکه " یک قهرمان، یک قهرمان به دنیا می‌آید. "
رحیمی در ۵ رشته رزمی قهرمان جهان شده و بعد از اینکه دست راستش با آسیب دیدگی مواجه می‌شود، به صورت حرفه ای در تیروکمان فعالیت خود را آغاز می‌کند و بعد از چند ماه قهرمان می‌شود.این ورزشکار معلول در حال حاضریکی از برترینهای تیروکمان ایران است و با کسب طلای پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو توانست شایستگی خود را در این رشته به اثبات رساند.
رحیمی استعداد ناب تیروکمان
به گفته خیلی از کارشناسان تیروکمان، رحیمی استعداد ناب این رشته است که با محدودیتها زیادی که در زندگی داشته، نتوانسته به حق خود در ورزش برسد.
البوم افتخارات:
مدال طلا پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا
مدال نقره مسابقات بین المللی جمهوری چک ۲۰۱۸
مدال طلای تیمی مسابقات بین المللی جمهوری چک ۲۰۱۷
مدال طلا پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو
مدال نقره مسابقات بین المللی امارات ۲۰۱۶
مدال برنز مسابقات قهرمانی جهان آلمان ۲۰۱۵
نظر شما